فهرست
فهرست
وقتی اندازه یا نوع کمپرسور اسکرو مورد نیاز را انتخاب کردید ، یک سؤال باقی میماند. کمپرسور اسکرو روغنی (کمپرسور اویل اینجکت) بهتر است یا کمپرسور بدون روغن (کمپرسور اسکرو اویل فری)؟ در پاسخ باید گفت، انتخاب باید مبتنی بر کاربری و فرایندی باشد که قرار است از دستگاه هوای فشرده استفاده کند.
به کمپرسور بدون روغن نیاز است؟
اولین قدم برای انتخاب هر کمپرسور اسکرو، ارزیابی نیاز تأسیسات شماست. موارد کاربری وجود دارد که در آن عواقب آلودگی روغن خیلی زیاد است، بنابراین داشتن یک کمپرسور اسکرو (هوا) بدون روغن ضروری و الزامی است. با این حال، اکثر کارخانجات تولیدی و صنعتی از کمپرسورهای روغنی (کمپرسور اویل اینجکت) استفاده می‌کنند. زیرا عواقب آلودگی روغن مثلاً به اندازه یک کارخانه مواد غذایی مهم نیست. در کمپرسورهای هوا، از روغن برای روانکاری، آب بندی و همچنین خنک‌سازی هوای فشرده استفاده می‌شود.
درجه های مختلف خلوص هوا
کمپرسورهای اسکرو بدون روغن برای تولید طیف گستردهای از محصولات نظیر نیمه هادیها، دارو و کاغذ استفاده میشوند. حتی کوچکترین اثری از روغن در چنین صنایعی میتواند اثرات بدی بر محصولات و حتی کارکنان بگذارد. کلاس‌های صفر و “بدون روغن از نظر فنی” بدین معنی هستند که کمپرسور استانداردهای خاصی را رعایت می‌کند. اگرچه این دو اصطلاح مشابه هستند اما تفاوت‌هایی اساسی دارند که اگر به آنها توجه نشود منجر به عواقب ناخواسته‌ای می‌شود.
برای درک بهتر همه‌ی اینها، بیایید نگاهی عمیق‌تر به معنای “بدون روغن” (Oil-Free) بیندازیم. “Oil-Free” و “Oil-Less” برای توصیف کمپرسورهایی استفاده میشوند که در محفظه تراکم هوا (بلوکه هواساز) از هیچ روغنی استفاده نمی‌کنند. در حالی که این دو اصطلاح نوع کمپرسور را توصیف می‌کنند، کلاس “صفر” و “بدون روغن از نظر فنی” میزان تمیز بودن هوا پس از فشرده‌سازی را بیان می‌کنند. تفاوت‌های مهمی بین این دو وجود دارند که در ادامه این مقاله توضیح خواهیم داد.
سازمان بین‌المللی استاندارد جهانی (ایزو)، استانداردهای جهانی را برای اهداف اختصاصی، صنعتی و تجاری تعیین می‌کند. هوای فشرده دارای مجموعه‌ای از استانداردهای ایزو است. بسته به درجه خلوص هوا (تعداد ذرات در هر مترمکعب به عنوان تابعی از اندازه ذرات)، می‌توان کمپرسورها را از کلاس ایزوی صفر تا پنچ درجه‌بندی کرد. نسخه اصلی استانداردهای ایزو برای خلوص هوای فشرده (1991) توسط تولیدکنندگان و برای تولید کنندگان فیلتر ساخته شده است. طبق استاندارد، 5 کلاس روغن وجود دارد که بهترین آنها کلاس 1 است.
ایزو کلاس 1 – هوای بدون روغن از نظر فنی
کلاس 1 ، غلظت روغن را حداکثر 0.01 میلی گرم در متر مکعب در 1 بار و 20 درجه سانتیگراد (68 درجه فارنهایت) تعیین می‌کند و تطابق با این معیارها گاهی “راه حل فنی بدون روغن” نامیده می‌شود. با این حال، این استانداردها در سال 2001 ویرایش شدند و در سال 2010 به روزرسانی شدند. استاندارد فعلی میزان کل روغن (ذرات ، مایع و بخار) را تعیین می‌کند و استاندارد مشخصی را برای اندازه‌گیری بخار روغن ارائه می‌دهد.
ایزو کلاس صفر – هوای بدون روغن
کلاس جدید (کلاس صفر) برای پوشش نیازمندی‌های کیفیت بالاتر هوا ارائه شد. ایزو کلاس صفر بهترین انتخاب است. این ایزو هوای 100 درصد بدون روغن را تضمین می‌کند. بعضا ادعاهای نادرستی مطرح می‌شود که کمپرسورهای روغنی را با فیلتر ترویج می‌دهند و آنها را “بدون روغن از نظر فنی” می‌نامند و ادعا می کنند کیفیت هوای خروجی آنها بهتر از یک کمپرسور اسکرو بدون روغن است. این ادعاها صحت ندارد و استفاده از آنها هنگام نیاز به کلاس صفر میتواند منجر به صدمات ناخواسته به محصولات حساس یا تجهیزات شود.
هنگام انتخاب کمپرسور اویل فری، حتماً اسکرو بدون روغن کلاس صفر را انتخاب کنید و از انتخاب سایر درجه‌های (کلاس) هوای فشرده اجتناب کنید. اگرچه کمپرسورهای بدون روغن قیمت اولیه بالاتری دارند اما برای استفاده در تأسیسات حساس مناسب‌تر هستند. با کلاس صفر می‌توانید مطمئن باشید که هیچگونه آلودگی به تجهیزات کاربری نهایی وارد نمیشود و سرمایه شما حفظ خواهد شد. همیشه بهترین روش این است که هنگام انتخاب یک کمپرسور اسکروی بدون روغن یا روغنی از متخصص کمپرسور هوای فشرده کمک بگیرید.
سوالات متداول
اولین قدم برای انتخاب هر کمپرسور اسکرو، ارزیابی نیاز تأسیسات شماست. موارد کاربری وجود دارد که در آن عواقب آلودگی روغن خیلی زیاد است، بنابراین داشتن یک کمپرسور اسکرو (هوا) بدون روغن ضروری و الزامی است.
کمپرسورهای اسکرو بدون روغن برای تولید طیف گستردهای از محصولات نظیر نیمه هادیها، دارو و کاغذ استفاده میشوند. حتی کوچکترین اثری از روغن در چنین صنایعی میتواند اثرات بدی بر محصولات و حتی کارکنان بگذارد.
Loading...