استاندارد API 672

این استاندارد شامل 9 فصل و 9 ضمیمه می‌باشد. فصل اول هدف و کاربردهای استاندارد را مشخص می‌کند. فصل دوم تا چهارم به ترتیب در رابطه با اصطلاحات و تعاریف و کلیات می‌باشد. فصل پنجم الزامات قانونی و مواردی که باید در مدارک سازنده و خریدار قید شود را ذکر می‌کند.

موارد مربوط به طراحی از فصل ششم شروع می‌شود. این فصل که در رابطه با طراحی پایه (Basic Design) است، در بخش اول شامل الزاماتی در رابطه با قابلیت اطمینان تجهیزات، شرایط عملکردی، سطح شدت صدا (Sound Pressure Level)، تجهیزات پکیج، شرایط محیطی، سیستم آب خنک کن (Intercooler & Aftercooler)، جانمایی پکیج، الکتروموتورها و اجزای برقی، معیار عملکرد، اتصالات خریدار، رزوه‌ها و پیچ‌ها و نصب سطوح می‌شود.

فصل ششم همچنین شامل بخش‌های مربوط به پوسته‌های تحت فشار، اتصالات پوسته (Casing Connection)، ممان‌ها و نیروهای خارجی، اجزای دوار(Rotating Equipment)، نشت بندها (Seal) و سیستم نشت بندی (Sealing System) و همچنین بخش مستقلی به نام دینامیک می‌باشد.

موارد مربوط به بیرینگ‌ها، روغن کاری، متریال و پلاک مشخصات (Name Plate) نیز در فصل ششم آورده شده است و در انتهای فصل نیز الزامات طراحی پایه‌ای تکمیلی جهت پکیج‌های خاص ذکر می‌شود.

در فصل هفتم الزامات مربوط به تجهیزات جانبی کمپرسور آورده شده است. این تجهیزات جانبی شامل محرک (توربین بخار یا الکتروموتور)، پایپینگ، کوپلینگ و حفاظ آن، سیستم کنترل و ابزاردقیق و استراکچر کمپرسور می شود.

یکی از مهم ترین فصل های استاندارد API 672، فصل هشتم است که در رابطه با الزامات بازرسی، تست و آماده سازی جهت نصب توضیح می دهد.

استاندارد در آخرین فصل نیز به تشریح الزامات مربوط به اسناد پیمانکار و اطلاعات طراحی مهندسی می پردازد.

یکی از مواردی که در ساخت کمپرسورها بسیار اهمیت دارد، سازگار بودن با محیط زیست است. یعنی ساخت کمپرسور سانتریفیوژ هوا نباید برای محیط زیست آلایندگی داشته باشد. حداقل و حداکثر دما میزان رطوبت و شرایط خورندگی یا تولید گرد و غبار در طراحی و ساخت مورد بررسی قرار می‌گیرد. تمام این موارد طبق استاندارد API 672 کمپرسور سانتریفیوژ هوا بررسی می‌شوند و به تأیید می‌رسند.

با این که سطح شدت صوت (Pressure Sound Level)، به صراحت در API مشخص نشده است، اما الزامات کارفرما باید در این زمینه رعایت شود. به عنوان مثال در استاندارد IPS، این مقدار در فاصله 1 متری از مجموعه کمپرسور و محرک باید کمتر از 90 dB باشد.

در این دیتاشیت بعد از مشخص شدن تگ کمپرسور و نوع محرک آن (توربین بخار یا الکتروموتور)، توان اسمی مورد نیاز کمپرسور درج می‌شود.

بخش بعدی که مربوط به فلوی مورد نیاز در شرایط Rated و نرمال است الزام از طرف کارفرماست. معمولاً در هر دوی این فلوها، فشار خروجی (Discharge Pressure) ثابت بوده و در اکثر مواقع واحد دبی Nm³/hr. می‌باشد. موارد مربوط به متریال اجزای مختلف کمپرسور، از دیگر بخش‌های این دیتاشیت می‌باشند. معمولاً کارفرما الزام می‌کند که نوع متریال باید بر اساس استاندارد ASTM ذکر شود.

سایز خطوط اصلی ورودی و خروجی کمپرسور، مصرف آب هرکدام از کولرهای میانی و پایانی (Intercooler & Aftercooler) و مصرف برق تجهیزات جانبی مرتبط با کمپرسور نیز باید در دیتاشیت API نوشته شود.

استاندارد API 672 تنها به بیان حداقل نیازمندی‌ها می‌پردازند که در طراحی فرآیندی-مکانیکی اولیه، ساخت و تست کمپرسور سانتریفیوژ Integrally Geared هوا باید رعایت شوند. به عبارت دیگر تصمیم گیری نهایی در خصوص نحوه استفاده از گزاره‌های عنوان شده بر عهده مهندس طراح و سازنده تجهیز است و هیچ مسئولیتی متوجه ارگان تهیه کننده آن استاندارد نیست. این مهم به صراحت در مقدمه استاندارد API 672 آمده است.

یکی از دلایل ذکر حداقل نیازمندی‌ها و عدم ورود به جزئیات در استانداردها را می‌توان در اهمیت تحقق عمر مفید تجهیزات قلمداد نمود. در این استاندارد (مشابه اکثر استانداردها) 20 سال کارکرد مفید برای تجهیزات ماشینری پیش بینی گردیده و گزاره‌ها در بخش طراحی، تست و بازرسی با این هدف نگاشته شده‌اند. بدیهی است پارامترها و فاکتورهایی که عمر مفید یاد شده را کاهش می‌دهند باید به دقت مورد تحلیل قرار گرفته و بر اساس تاثیر هریک، تغییرات یاد شده در گزاره‌ها صورت پذیرد.

هیچ ارگانی وجود ندارد که بتواند تطابق کامل محصول تولید شده را با حداقل نیازمندی‌های استاندارد مرجع آن مانند API، صحه گذاری نماید. به عبارتی دیگر سازنده تنها مرجعی است که مسئولیت انطباق مراحل ساخت، تست و یا بازرسی تجهیز را بر عهده دارد. البته این وظیفه بر حسب نیاز پروژه می‌تواند در مبحث تست و بازرسی با ارگان‌های ثالث (Third Party) نیز به اشتراک گذاشته شود. در این میان و تنها در صورتی که ممکن باشد، تیم تشخیص کمیته API می‌تواند تنها توانایی سازنده را جهت ساخت تجهیز مورد نظر، رعایت تلرانس‌های اعلام شده در استاندارد و نهایتاً پتانسیل انجام موفقیت آمیز تست، مورد ارزیابی قرار دهد.